Dzisiaj rano w wieku niespełna 102 lat zmarł generał brygady Wojska Polskiego w stanie spoczynku Jan Podhorski.
Podczas kampanii wrześniowej walczył jako ochotnik w batalionie Obrony Narodowej, w okresie II wojny światowej był członkiem Związku Jaszczurczego, Narodowych Sił Zbrojnych oraz Armii Krajowej. Walczył w powstaniu warszawskim i działał w powojennej konspiracji antykomunistycznej, za co represjonowany był oraz więziony przez władze stalinowskie. Po wybuchu powstania warszawskiego trafił na punkt kontaktowy w Domu Technika przy ul. Czackiego 3/5 w Warszawie. Walczył w szeregach pułku NSZ im. gen. Władysława Sikorskiego, następnie w 2. kompanii batalionu AK „Miłosz” śródmiejskiej Grupy „Radwan”. 23 sierpnia 1944 r. jako dowódca jednej z grup szturmowych wziął udział w zdobyciu Komendy Policji i kościoła świętego Krzyża, a z początkiem września szukał możliwości przebicia się wraz z oddziałem poza Warszawę, kierując się na południe. Po zakończeniu powstania, będąc już w stopniu podporucznika, więziony był przez w Stalagu IV B w Muehlbergu nad Łabą.
Po wojnie współorganizował działalność konspiracyjną Młodzieży Wszechpolskiej, w której zajmował się sprawami wojskowymi. W 1947 r. został skazany na 7 lat pozbawienia wolności (po uwzględnieniu amnestii na 3 lata). W 1959 r. ukończył studia na Wydziale Leśnym Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu. Pracował potem w spółdzielczości, m.in. jako specjalista kosztów i cen, był także rzecznikiem patentowym.
W latach 1993–2013 był prezesem Okręgu „Wielkopolska” Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych w Poznaniu, później był prezesem Rady Naczelnej Związku Żołnierzy NSZ oraz członkiem Rady Kombatanckiej przy Marszałku Województwa Wielkopolskiego i Związku Powstańców Warszawskich. W lutym 2016 r. został awansowany na stopień generała brygady w stanie spoczynku. W tym samym roku został laureatem nagrody honorowej „Świadek Historii” przyznanej przez Instytut Pamięci Narodowej.
