“Krwawa niedziela” 11 lipca 1943 r. jest uważana za szczytowy moment ludobójstwa dokonywanego przez ukraińskich szowinistów na Polakach w latach 1939-1947. Tego dnia obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów.
Rzeź wołyńska jest zwyczajowym określeniem szeregu akcji nacjonalistów ukraińskich skierowanych przeciwko ludności polskiej a również czeskiej zamieszkującej na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej. Podczas ciągnących się od 1942 do 1944 r. napadów, nasilonych w lecie 1943 r. w okrutny sposób wymordowano przynajmniej 100 tysięcy Polaków. Akcja zainicjowana była przez działaczy OUN-B (banderowcy) i wykonywana przede wszystkim przez formacje UPA wspomagane przez chłopów. Najwięcej mordów, dokonanych w lecie 1943 roku, odbywało się w niedziele. Ukraińcy wykorzystywali fakt, że ludność polska gromadziła się podczas mszy św. w kościołach, co stanowiło doskonały cel dla zbrodniarzy.
Wierni przed śmiercią częstokroć byli torturowani w okrutny sposób (np. przecinanie ludzi na pół piłą do drewna, wyłupywanie oczu, palenie żywcem lub też znęcanie się i pastwienie nad dziećmi).
Eksterminacja ludności polskiej rozpoczęta w powiatach sarneńskim, kostopolskim, rówieńskim i zdołbunowskim w czerwcu 1943 r. rozszerzyła się na powiaty dubieński i łucki, w lipcu objęła powiaty horochowski, kowelski i włodzimierski, a w sierpniu także powiat lubomelski. Po dokonanych masakrach na Polakach wjeżdżały grupy rabunkowe, złożone głównie z kobiet, i zabierały wszystko, co pozostało po zamordowanych Polakach, od odzieży do elementów budowlanych. Wiele tysięcy ocalałych albo zbiegła na zachód albo została wywieziona przez Niemców na roboty przymusowe.
foto: screenshot z filmu “Wołyń” w reż. Wojciecha Smarzowskiego
