Maximilian Krah to postać, która w ostatnich latach wywołała szereg kontrowersji zarówno w Niemczech, jak i na arenie międzynarodowej. Polityk Alternatywy dla Niemiec (AfD) zdobył w niedzielę mandat do Bundestagu pomimo licznych skandali, w tym oskarżeń o związki z chińskim i rosyjskim wywiadem oraz wypowiedzi relatywizujących nazizm. Jego działalność polityczna nie tylko wpłynęła na wizerunek AfD, ale także doprowadziła do międzynarodowej izolacji partii w Parlamencie Europejskim. Niniejszy artykuł analizuje polityczną ścieżkę Kraha, jego skandale oraz konsekwencje dla AfD.
Po wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 roku AfD dołączyła do frakcji Europejskich Konserwatystów i Reformatorów (ECR). Początkowo partia starała się budować wizerunek umiarkowanie eurosceptycznego ugrupowania. Jednak w 2016 roku, po nawiązaniu bliskiej współpracy z Austriacką Partią Wolnościową (FPÖ), AfD zaczęła być postrzegana jako radykalna formacja. Austriacy widziani byli przez ECR jako zbyt prorosyjscy, a w dodatku skandale korupcyjne i kryzys w partii, zwłaszcza po aferze Ibiza-Gate (2019), mogły budzić obawy o stabilność FPÖ jako partnera politycznego.
W marcu 2016 roku władze ECR rozpoczęły procedurę usunięcia europosłów AfD ze względu na ich powiązania z FPÖ oraz wypowiedzi dwóch liderów niemieckiej partii, sugerujące możliwość strzelania do imigrantów. Beatrix von Storch opuściła frakcję, dołączając do Europejskiej Grupy Wolności i Demokracji Bezpośredniej (EFDD), natomiast Marcus Pretzell został oficjalnie wydalony z ECR 12 kwietnia 2016 roku.
Po tych wydarzeniach AfD dołączyła do nowo utworzonej frakcji Tożsamość i Demokracja (ID) w Parlamencie Europejskim. Współpraca z Marine Le Pen (Zjednoczenie Narodowe), Matteo Salvinim (Lega) i innymi ugrupowaniami miała umocnić pozycję AfD na arenie europejskiej. Jednakże wewnętrzne spory i skandale wkrótce doprowadziły do zerwania sojuszy.
Jednym z kluczowych momentów w międzynarodowej polityce AfD były wydarzenia związane z Maximilianem Krahem. W maju 2024 roku udzielił on wywiadu włoskiej gazecie La Repubblica, w którym stwierdził, że „nie wszyscy członkowie SS powinni być uznawani za przestępców”. Słowa te wywołały falę oburzenia i natychmiastową reakcję europejskich sojuszników Alternatywy.
Zjednoczenie Narodowe Marine Le Pen ogłosiło, że po wyborach do PE nie będzie już współpracować z AfD. Ich decyzję poparły także włoska Liga, czeska Wolność i Demokracja Bezpośrednia (SPD) oraz Duńska Partia Ludowa, która postawiła warunek dalszej współpracy – AfD musiałaby usunąć Kraha. Flamandzki Vlaams Belang skrytykował wypowiedzi Kraha, ale postanowił wstrzymać się z ostateczną decyzją do zakończenia wyborów. Pod wpływem tych wydarzeń frakcja Tożsamość i Demokracja podjęła decyzję o wykluczeniu AfD ze swoich szeregów. Lider ID Marco Zanni uzasadnił decyzję nie tylko wypowiedziami Kraha, ale także rosnącymi podejrzeniami o wpływy chińskie i rosyjskie w AfD.
W kwietniu 2024 roku niemiecka prokuratura generalna aresztowała jego asystenta, Jian Guo, pod zarzutem działalności szpiegowskiej na rzecz chińskiego wywiadu. Według śledczych Guo regularnie przekazywał Pekinowi informacje o negocjacjach i decyzjach podejmowanych w Parlamencie Europejskim. Zatrzymanie Guo i przeszukanie biura Kraha w Brukseli nasiliły podejrzenia, że polityk mógł świadomie działać na korzyść Chin. Jego wcześniejsze działania wskazywały na silne związki z Pekinem. Krah głosował przeciwko rezolucji Parlamentu Europejskiego potępiającej prześladowania Ujgurów. W 2023 roku odbył wizytę finansowaną przez chiński rząd, gdzie spotykał się z przedstawicielami Komunistycznej Partii Chin. Publicznie podkreślał, że Tajwan powinien być uznawany za część Chin.
Oprócz kontaktów z Chinami, Krah był również zwolennikiem prorosyjskiej polityki. Otwarta krytyka NATO i wsparcia dla Ukrainy, jak również powtarzanie rosyjskiej narracji o wojnie, przysporzyły mu opinię jednego z głównych „rzeczników Kremla” w niemieckiej polityce. Krah wielokrotnie wyrażał sprzeciw wobec polityki sankcji nałożonych na Rosję i krytykował pomoc militarną dla Ukrainy. W wywiadzie dla chińskiego Global Times stwierdził, że „wojna na Ukrainie jest w interesie USA, a nie Niemiec”.
Niemieckie służby badają również, czy Krah lub jego otoczenie mogło otrzymywać finansowe wsparcie od rosyjskich podmiotów. Śledztwo w tej sprawie jest w toku, ale już teraz polityk jest obiektem ostrych ataków w Bundestagu.
Pomimo skandali Krah wygrał wybory do Bundestagu w 2025 roku, zdobywając mandat w Saksonii z wynikiem 44% głosów. Wyraźnie odrzuca określenie “konserwatywny”, preferując miano “prawicowca”. W ramach partii jest kojarzony z frakcją Der Flügel (Skrzydło), niegdyś nieformalnie kierowaną przez Björna Höcke, przywódcę AfD w Turyngii.
Frakcja Der Flügel została zapoczątkowana w 2015 roku w wyniku “Erfurckiej Deklaracji” (Erfurter Resolution), która określała AfD jako „ruch oporu przeciw dalszej erozji niemieckiej tożsamości”. Od samego początku Der Flügel reprezentował nacjonalistyczne i etniczne podejście do polityki, opowiadając się za ograniczeniem imigracji, obroną “rdzennie niemieckiej kultury” oraz otwarcie podważając politykę historyczną Niemiec dotyczącą II wojny światowej. Z biegiem lat frakcja stała się centrum najbardziej radykalnych elementów AfD, a jej liderzy – Björn Höcke i Andreas Kalbitz – byli oskarżani o powiązania z organizacjami neonazistowskimi. Spotkania Der Flügel, zwane “Kyffhäusertreffen”, służyły jako miejsce corocznych zgromadzeń jego zwolenników, najbardziej radykalnej części ugrupowania.
Od samego początku Der Flügel stanowiło wyraźną opozycję wobec bardziej umiarkowanych frakcji w AfD. W 2015 roku przyczyniło się do odejścia współzałożyciela AfD, Bernda Lucke. Na przestrzeni lat Der Flügel zyskał dominującą pozycję w strukturach AfD w Brandenburgii, Saksonii, Saksonii-Anhalt i Turyngii. W 2020 roku około 7 000 członków AfD było uznawanych za część tej frakcji, co stanowiło około 20% całej partii. W 2019 roku Federalny Urząd Ochrony Konstytucji (BfV) sklasyfikował Der Flügel jako podejrzane o działalność “skrajnie prawicową” (co jest eufemizmem określającycm na ogół neonazizm), uznając jego ideologię za sprzeczną z niemiecką konstytucją. W marcu 2020 roku BfV oficjalnie ogłosiło, że Der Flügel stanowi “ekstremistyczne przedsięwzięcie przeciwko wolnemu porządkowi demokratycznemu” i objęło grupę nadzorem wywiadowczym. W reakcji na tę decyzję krajowe kierownictwo AfD nakazało rozwiązanie Der Flügel do końca kwietnia 2020 roku. Jednak według BfV brak jest dowodów na faktyczne rozwiązanie frakcji. W rzeczywistości wielu jej członków nadal funkcjonuje w strukturach AfD, a sama frakcja przyjęła nową nazwę – “frakcja społeczno-patriotyczna”. W 2022 roku Jörg Meuthen, były przewodniczący AfD, ogłosił odejście z partii, twierdząc, że przegrał walkę o władzę z radykalnym skrzydłem i że partia poszła “za daleko w prawo”, tracąc kontakt z demokratycznym porządkiem Niemiec.
Leave feedback about this