Przedmiotem rozwa\u017ca\u0144 prowadzonych w tym artykule jest osoba francuskiego polityka E. Zemmoura i jego partii Reconquete! (Rekonkwista). W ramach tej analizy podj\u0119ta zostanie pr\u00f3ba wyja\u015bnienia przyczyn rosn\u0105cej popularno\u015bci Zemmoura na francuskiej scenie politycznej. W tym aspekcie wa\u017cne znaczenie b\u0119dzie mia\u0142o przedstawienie w\u0105tk\u00f3w biograficznych, kt\u00f3re wp\u0142yn\u0119\u0142y do\u015b\u0107 znacz\u0105co na g\u0142oszone przez Zemmoura pogl\u0105dy polityczne. Analizie podda si\u0119 jego dotychczasow\u0105 karier\u0119 polityczn\u0105 oraz elektorat, kt\u00f3ry deklarowa\u0142 poparcie Zemmoura w wyborach prezydenckich 2022 r. Dzi\u0119ki podj\u0119tym dzia\u0142aniom b\u0119dzie mo\u017cliwe lepsze poznanie polityka, kt\u00f3ry w Polsce kojarzony jest s\u0142abo a je\u017celi tak, na raczej wy\u0142\u0105cznie z pogl\u0105dami na temat migracji \u2013 w szczeg\u00f3lno\u015bci budz\u0105cej wiele kontrowersji w\u015br\u00f3d przeciwnik\u00f3w tezy o \u201eWielkiej Wymianie\u201d (Grand Remplacement), sformu\u0142owanej przez Renaud Camusa.<\/p>\n\n\n\n
E. Zemmour urodzi\u0142 si\u0119 w 1958 r. w Montreuil na przedmie\u015bciach stolicy. Jego rodzice pochodzili z Algierii, b\u0119d\u0105cej wtedy jeszcze posiad\u0142o\u015bci\u0105 Francji. Do metropolitalnej cz\u0119\u015bci przybyli kr\u00f3tko przed wybuchem algierskiej wojny o niepodleg\u0142o\u015b\u0107. Rodzina nale\u017ca\u0142a do spo\u0142eczno\u015bci \u017byd\u00f3w sefardyjskich i \u2013 podobnie jak jego rodzice \u2013 Zemmour praktykuje obrz\u0105dek \u017cydowski . Po przybyciu do Francji dziadkowie zmienili swoje imiona, co mia\u0142o im u\u0142atwi\u0107 proces asymilacji w spo\u0142ecze\u0144stwie francuskim. Lider Reconquete! wyra\u017anie opowiada si\u0119 za tak\u0105 praktyk\u0105 w\u015br\u00f3d migrant\u00f3w, gdy\u017c w swoim programie postuluje m.in. wprowadzenie zakazu pos\u0142ugiwania si\u0119 niefrancuskimi imionami i nazwiskami.<\/p>\n\n\n\n
Jako dziecko ucz\u0119szcza\u0142 do prywatnej szko\u0142y \u017cydowskiej. Nast\u0119pnie rozpocz\u0105\u0142 studia w presti\u017cowym Instytucie Nauk Politycznych (Sciences Po), gdzie wyr\u00f3\u017cnia\u0142 si\u0119 pracowito\u015bci\u0105 i du\u017cym potencja\u0142em. Jednak to nie wystarczy\u0142o aby zosta\u0107 przyj\u0119tym do \u00c9cole nationale d\u2019administration (ENA). Zemmour dwukrotnie stara\u0142 si\u0119 o przyj\u0119cie na t\u0119 uczelni\u0119 szkol\u0105c\u0105 kadry administracji publicznej. W ocenie E. Girarda nie wp\u0142yn\u0119\u0142o to dobrze na jego kondycj\u0119 psychiczn\u0105. Jego ambicja nie pozwala\u0142a mu zaakceptowa\u0107 takiej sytuacji. Zemmour nigdy nie chcia\u0142 by\u0107 starszym urz\u0119dnikiem pa\u0144stwowym. By\u0142 zdeterminowany, by dotrze\u0107 na szczyt klasy spo\u0142ecznej i zintegrowa\u0107 elit\u0119. Wielki \u015bwiat, z kt\u00f3rym mia\u0142 styczno\u015b\u0107 w Instytucie Nauk Politycznych wywar\u0142 na nim du\u017ce wra\u017cenie. Jednak\u017ce studenci tej uczelni nie postrzegali Zemmoura jako cz\u0142onka elitarnego grona ze wzgl\u0119du na jego pochodzenie. Przed rozpocz\u0119ciem kariery dziennikarskiej pracowa\u0142 w agencji reklamy.<\/p>\n\n\n\n
Jako dziennikarz prasowy wsp\u00f3\u0142pracowa\u0142 m.in. z takimi redakcjami, jak nieistniej\u0105cy ju\u017c dziennik Le Quotidien de Paris, czy Le Figaro. Zemmour przez rok pracowa\u0142 dla ma\u0142ej gazety o nazwie Info-Matin. By\u0142o to na kr\u00f3tko przed do\u0142\u0105czeniem w 1996 roku do zespo\u0142u redakcyjnego z Le Figaro. W dziale politycznym tego dziennika Zemmour pracowa\u0142 do roku 2009 r. Od 2013 r. pisa\u0142 dla tej gazety felietony. Tym razem kooperacja trwa\u0142a do 2021 r. W mi\u0119dzyczasie wsp\u00f3\u0142pracowa\u0142 r\u00f3wnie\u017c z mocno prawicowym Valeurs Actuelles.<\/p>\n\n\n\n
Karier\u0119 telewizyjn\u0105 Zemmour rozpocz\u0105\u0142 na pocz\u0105tku XXI w. Najpierw wyst\u0119powa\u0142 w I-T\u00e9l\u00e9, a nast\u0119pnie w publicznej France 2. W latach 2006-2011 pe\u0142ni\u0142 funkcj\u0119 komentatora politycznego, a nast\u0119pnie go\u015bcia programu On n\u2019est pas couch\u00e9 L. Ruquiera. W ci\u0105gu tych pi\u0119ciu lat jego rola polega\u0142a g\u0142\u00f3wnie na konfrontacjach z przedstawicielami \u015bwiata kultury. W 2010 r. zacz\u0105\u0142 prowadzi\u0107 program Z jak Zemmour w radiu RTL. W pocz\u0105tkowym okresie wsp\u00f3\u0142pracy z rozg\u0142o\u015bni\u0105 jego audycje pojawia\u0142y si\u0119 codziennie. Jednak\u017ce niepoprawne politycznie tematy (imigracja, islam) poruszane przez Zemmoura sprawi\u0142y, \u017ce znacznie ograniczono cz\u0119stotliwo\u015b\u0107 jego felieton\u00f3w w stacji RTL. Zemmour zosta\u0142 zwolniony z tej rozg\u0142o\u015bni w 2019 roku. Od wrze\u015bnia 2011 r. wraz z \u00c9ricem Naulleau zacz\u0105\u0142 prowadzi\u0107 wieczorny talk show Zemmour i Naulleau w Paris Premi\u00e8re \u2013 w 2021 r. program ten ogl\u0105da\u0142o oko\u0142o 900 tys. widz\u00f3w, czyli dziesi\u0119ciokrotnie wi\u0119cej ni\u017c w 2019 r.<\/p>\n\n\n\n
Zemmour wyda\u0142 r\u00f3wnie\u017c bardzo wiele ksi\u0105\u017cek. Swoj\u0105 karier\u0119 pisarsk\u0105 rozpocz\u0105\u0142 w 1995 r., gdy na rynku wydawniczym zacz\u0119\u0142y pojawia\u0107 si\u0119 portrety polityk\u00f3w, takich jak np. gaullistowski premier Edouard Balladur. W swych publikacjach odwo\u0142ywa\u0142 si\u0119 do historii, a tak\u017ce komentowa\u0142 sprawy zwi\u0105zane z aktualn\u0105 sytuacj\u0105 polityczn\u0105. Pomimo kontrowersji wiele jego ksi\u0105\u017cek odnios\u0142o znacz\u0105cy sukces wydawniczy. Jego kroniki Z comme Zemmour, kt\u00f3re by\u0142y nadawane w RTL przez trzy lata lat, zosta\u0142y zebrane w kilku kolekcjach i tak\u017ce sta\u0142y si\u0119 bardzo popularne .<\/p>\n\n\n\n
W\u015br\u00f3d jego ksi\u0105\u017cek znalaz\u0142a si\u0119 r\u00f3wnie\u017c publikacja Le premier sexe (Pierwsza p\u0142e\u0107) wydana w 2006 r., kt\u00f3ra porusza tematyk\u0119 patriarchatu. Zemmour rozwa\u017ca w niej kwesti\u0119 szkodliwego wp\u0142ywu \u201efeministycznego totalitaryzmu\u201d na sytuacj\u0119 spo\u0142eczno-polityczn\u0105 Francji. Petit Fr\u00e8re (Ma\u0142y brat) to wydana w 2008 r. powie\u015b\u0107 o zab\u00f3jstwie fikcyjnej postaci Simona Sitruka. Jej fabu\u0142a zdominowana jest przez temat konfliktu mi\u0119dzy spo\u0142eczno\u015bci\u0105 \u017cydowsk\u0105 i muzu\u0142ma\u0144sk\u0105. Oparta jest na autentycznym przypadku morderstwa dokonanego przez m\u0142odego Araba na swoim \u017cydowskim przyjacielu. Ponadto Zemmour opublikowa\u0142 w 2014 r. ksi\u0105\u017ck\u0119 Le Suicide fran\u00e7ais (Samob\u00f3jstwo francuskie), kt\u00f3ra rozesz\u0142a si\u0119 w p\u00f3\u0142milionowym nak\u0142adzie. Autor przekonuje w niej, \u017ce od lat 70. XX wieku Republika Francuska do\u015bwiadcza stopniowego upadku, kt\u00f3rego przyczynami s\u0105 g\u0142\u00f3wnie wzrost imigracji, post\u0119puj\u0105cy feminizm, rewolucja seksualna i egalitaryzm, a tak\u017ce erozja tradycyjnych warto\u015bci. Dwa lata p\u00f3\u017aniej Zemmour publikuje Un quinquennat pour rien (Pi\u0119ciolecie na nic), w kt\u00f3rej to pozycji ponownie skupia si\u0119 na druzgoc\u0105cej krytyce islamu i jego ofensywie we Francji. W 2021 r. Zemmour wydaje swoj\u0105 najnowsz\u0105 ksi\u0105\u017ck\u0119 La France n\u2019a pas dit son dernier mot. T\u0105 ksi\u0105\u017ck\u0105 Zemmour chcia\u0142 sprowadzi\u0107 Francj\u0119 z powrotem na w\u0142a\u015bciwe tory pod ka\u017cdym wzgl\u0119dem, g\u0142osz\u0105c: \u201eRzadko zdarza\u0142o si\u0119, \u017ce byli\u015bmy tak os\u0142abieni, podzieleni, podbici i napadni\u0119ci jak dzisiaj. Chc\u0119, aby Francja mia\u0142a nie tylko histori\u0119, ale i przysz\u0142o\u015b\u0107. Historia si\u0119 nie sko\u0144czy\u0142a. Francja nie powiedzia\u0142a ostatniego s\u0142owa .<\/p>\n\n\n\n
W grudniu 2021 r. Zemmour za\u0142o\u017cy\u0142 parti\u0119 Reconquete! (pl. Rekonkwista). Jak mo\u017cna przeczyta\u0107 na stronie internetowej tego ugrupowania Reconquete! to ruch polityczny, kt\u00f3rego celem jest obrona interesu narodowego i promowanie wielko\u015bci Francji. Walcz\u0105c z ograniczeniami Francji, partia ta d\u0105\u017cy do zapewnienia obrony francuskiej to\u017csamo\u015bci, rodzin i ziem, a tak\u017ce pe\u0142nego i ca\u0142kowitego odzyskania bezpiecze\u0144stwa i wolno\u015bci. To zgromadzenie narodu francuskiego walcz\u0105cego o przetrwanie, przysz\u0142o\u015b\u0107 Francji, jej mi\u0119dzynarodowe wp\u0142ywy i obron\u0119 naszej cywilizacji.<\/p>\n\n\n\n
Jak wskazywano: \u201eKa\u017cdy obywatel francuski przywi\u0105zany do ojczyzny, wolno\u015bci wypowiedzi, zasad demokratycznej wypowiedzi i pragn\u0105cy przekaza\u0107 wielotysi\u0119czne dziedzictwo, kt\u00f3rego jest spadkobierc\u0105, bez wzgl\u0119du na swoje pochodzenie, religi\u0119, pochodzenie spo\u0142eczne lub zawodowe, kt\u00f3ry podziela cele, warto\u015bci i zasady organizacji RECONQUETE! mo\u017ce ubiega\u0107 si\u0119 o cz\u0142onkostwo\u201d .<\/em><\/p>\n\n\n\n Liderem i za\u0142o\u017cycielem tej partii, jak ju\u017c wspomniano jest E. Zemmour. W zarz\u0105dzie Reconquete! znalaz\u0142o si\u0119 jeszcze 5 os\u00f3b. Sarah Knafo (podobnie jak lider wywodz\u0105ca si\u0119 ze spo\u0142eczno\u015bci \u017cydowskiej) odpowiada w partii za tworzenie strategii i rozw\u00f3j ugrupowania. Guillaume Peltier to osoba, kt\u00f3ra ma spore do\u015bwiadczenie w polityce samorz\u0105dowej, jak i krajowej \u2013 by\u0142 m.in przez par\u0119 lat sekretarzem generalnym Mouvement pour la France (Ruchu na Rzecz Francji), partii Philippe\u2019a de Villiers. W czasie prezydentury N. Sarkozy`ego pe\u0142ni\u0142 on funkcj\u0119 rzecznika prezydenta. Peltier jest wiceprezesem wykonawczym. Marion Marechal jest wiceprezesem wykonawczym Reconquete! To ukochana wnuczka nestora francuskiej prawicy narodowej Jean-Marie Le Pena i bratanica by\u0142ej przyw\u00f3dczyni Rassemblement national (Zgromadzenia Narodowego, wcze\u015bniej Frontu Narodowego) Marine Le Pen. W 2012 r. zosta\u0142a wybrana jako najm\u0142odsza w historii deputowana do parlamentu z prowansalskiego okr\u0119gu Vaucluse z listy Frontu Narodowego. By\u0142a te\u017c radn\u0105 regionaln\u0105 Provence-Alpes-C\u00f4te d\u2019Azur. Przez kilka lat wycofa\u0142a si\u0119 z dzia\u0142alno\u015bci partyjnej, skupiaj\u0105c si\u0119 na wsp\u00f3\u0142za\u0142o\u017conej przez siebie szkole wy\u017cszej Institut de Sciences Sociales \u00c9conomiques & Politiques (ISSEP, Instytut Nauk Spo\u0142ecznych, Ekonomicznych i Politycznych). Wiceprezes Nicolas Bay r\u00f3wnie\u017c zwi\u0105zany by\u0142 wcze\u015bniej z Frontem\/Zgromadzeniem Narodowym, w kt\u00f3rym pe\u0142ni\u0142 funkcj\u0119 sekretarza generalnego. Od 2014 r. jest pos\u0142em do Parlamentu Europejskiego. Ostatni z cz\u0142onk\u00f3w zarz\u0105du partii to Stanislas Rigault \u2013 przedstawiciel m\u0142odego pokolenia zwolennik\u00f3w Zemmoura . Szefuje on m\u0142odzie\u017c\u00f3wce Generation Z (Pokolenie Z), kt\u00f3ra liczy sobie ok. 20 tys. Cz\u0142onk\u00f3w.<\/p>\n\n\n\n Z racji swojego prawicowego charakteru, has\u0142a programowe podnoszone przez cz\u0142onk\u00f3w Reconquete! s\u0105 charakterystyczne dla tego typu stronnictw we Francji. R. Redmond zauwa\u017ca, \u017ce prawica francuska r\u00f3\u017cni si\u0119 od tego typu \u015brodowisk dzia\u0142aj\u0105cych w USA, czy w Wielkiej Brytanii. Wyr\u00f3\u017cnia j\u0105 przywi\u0105zanie do tradycji colbertowskiej, w ramach kt\u00f3rej podkre\u015bla si\u0119 znaczenie pa\u0144stwa jako czynnika wp\u0142ywaj\u0105cego na wielko\u015b\u0107 narodu .<\/p>\n\n\n\n